Ik heb te veel bevestiging van anderen nodig - Psychologie Magazine

De vraag

Ik heb te veel bevestiging van anderen nodig

Ik loop er tegenaan dat ik mensen vrij lang op afstand houd (wel kletsen over van alles en nog wat maar niet afspreken om iets met hen te gaan doen). Als ik dan toch iemand vind met wie ik gezellig kan kletsen en het contact zich uiteindelijk verdiept dan voel ik me vervelend als die persoon een aantal dagen niets van zich laat horen. Zeker als we in de dagen daarvoor vrij intensief contact gehad hebben.

Natuurlijk kan ik wel beredeneren dat ze op dat moment gewoon andere dingen doen die belangrijk zijn maar ik merk dat ik er eerst wat onrustig van word en, als het nog langer duurt, zelfs een beetje verdrietig of soms zelfs verbolgen raak. Ik heb dat alleen bij 2 of 3 personen die vrij dicht bij me staan. Als ik andere mensen een tijd niet spreek vind ik dat absoluut geen probleem.

Ik probeer steeds als ik van die, voor mij belangrijke personen, even niets hoor te denken dat dat heel normaal is – maar blijf het vervelende gevoel houden. Als ik ze bijvoorbeeld verteld heb dat ik ergens meezit of dat ik examen moet doen en ze denken er niet meteen aan om daarnaar te informeren, dan steekt mij dat terwijl iedereen natuurlijk wel eens wat kan vergeten. Ik voel me dan echter ‘alsof ik niet genoeg waard ben.. alsof ze niet genoeg om mij geven’.

Heb jij misschien nog een tip? Bedankt alvast!

Groeten,
T.

Stel ook een vraag

Het advies

Gijs Jansen

Acceptatie-therapeut

Je vraag is denk ik herkenbaar voor velen, dus ook voor anderen is het mooi dat je hem stelt!

We willen als mensen graag vaak bevestiging van de mensen die er echt toe doen. Dat is op zich heel normaal. Het wordt pas een probleem als we afhankelijk worden van die bevestiging en dus een rotgevoel krijgen als die bevestiging uitblijft.

De reden hiervoor kan tweeledig zijn:
– We willen de ander niet kwijt en dus halen we rust uit de bevestigingen die we krijgen;
– En/of: We vinden dat anderen zich moeten gedragen zoals wij dat in ons hoofd hebben.

Wellicht herken je je in beide redenen. Je hoeft je hier niet voor te schamen omdat het heel erg menselijk is. Als je het mechanisme achter je gedrag eenmaal kent, maak je de weg vrij om het te kunnen doorbreken.

Dit begint met het besef dat je nooit genoeg bevestiging zult krijgen om volledig rustig te kunnen worden. Het is als heroïne: hoe meer bevestiging je krijgt, hoe meer je er van nodig zult gaan hebben in de toekomst. Volgende vraag is: Wat vermijd je door die hang naar bevestiging? Het antwoord: de angst dat je vrienden je ooit in de steek zullen laten. En dus is het vooral de vraag of je bereid bent om díe angst te gaan omhelzen. Dus in plaats van dat je bevestiging zoekt, kun je actief stil gaan staan bij de angst die je met die bevestiging probeert op te lossen. Die angst mag er gewoon zijn!

Als je (aansluitend) ook verwacht dat andere mensen zich gedragen volgens jouw verwachtingen, vraag je dan het volgende af: Heb ik last van mijn vrienden, of van wat ik van mijn vrienden verwacht?

Ik vind het net als jij heel normaal dat mensen attent zijn en op gezette tijden aan me vragen hoe het toch gaat met de online training van Psychologie Magazine. Eigenlijk wil je dan controle. Je wilt dat mensen zich in jou verdiepen en onthouden wat jij belangrijk vindt. In de praktijk leeft iedereen zijn eigen leven en ben je minder belangrijk dan je soms zou willen zijn. In de praktijk werken je verwachtingen dus niet, hoe graag je dat ook zou willen.

En dus kun je er maar beter wat minder serieus en streng mee omgaan. Als je je verwachtingen wat losser hanteert, wellicht wordt het dan ook wat makkelijker om zelf wat minder serieus te zijn. Het leven kent al regels genoeg. Met vriendjes speel je!

Groet,
Gijs Jansen