Al jaren heb ik problemen met mijn moeder. Elke stap die ik zette richting zelfstandigheid werd afgekeurd en partners waren nooit goed genoeg. Ik ga dit jaar trouwen en heb mijn moeder voor de vorm uitgenodigd, maar ik ga ervan uit dat ze niet komt. We hebben geen contact, maar ik hoor haar stem, die zegt dat ik foute keuzes maak, in mijn hoofd. Ik twijfel hierdoor aan elke beslissing en voel me erg onzeker.
Ieder kind hunkert naar goedkeuring en bevestiging van zijn ouders. Wanneer je dit structureel niet krijgt, heeft dat meestal verstrekkende, negatieve gevolgen. Hoewel het contact verbreken in sommige gevallen het beste lijkt, blijft de hunkering bestaan. Deze kan zich gaan uiten in bijvoorbeeld een sterke behoefte aan bevestiging door anderen, een negatief zelfbeeld of destructief gedrag.
Een alternatief is het bijstellen van de verwachtingen die je (soms onbewust) koestert van je ouders. Accepteren dat zij je, om welke reden dan ook, niet kunnen geven wat je nodig hebt, is een lastig en soms pijnlijk proces, maar levert op de lange termijn vaak meer op dan het contact verbreken. De huisarts kan je verwijzen naar een goede psycholoog of coach. Onder begeleiding kun je de kritische houding van je moeder nader onderzoeken. Heeft zij misschien grote moeite je los te laten en is haar kritiek eigenlijk ‘goed bedoeld’? In elk geval leer je de regie te nemen. Vandaaruit kun je ervoor kiezen je moeder bewust een (bescheiden) rol in je leven toe te bedelen, waarbij je ook zonder haar goedkeuring zelfverzekerd leert zijn.
