Ouderverstoting: ‘Ik had haar vaker moeten knuffelen’

‘Dat de relatie met mijn dochter langzaam steeds stroever was geworden, voelde ik wel, zeker sinds ze een nieuwe vriend had. De laatste keren dat we elkaar hadden gezien, waren ongemakkelijk geweest en als ik belde, nam ze nooit meer gewoon op. Ze belde wel terug, maar soms pas een week later.

Ze had me weleens gezegd dat ze er last van had dat haar vader en ik waren gescheiden en dat ze boos was dat ze met een kinderrechter had moeten praten. We hadden afgesproken dat we een keer zouden praten over wat er moeilijk ging tussen ons. Dat ze toch zo radicaal met me brak, kwam als een complete verrassing.

Ruimte geven

Mijn dochter en haar vriend waren verhuisd. Ik belde haar op en zei dat ik graag een keer wilde komen kijken, maar het viel stil aan de andere kant van de lijn. “Ik weet eigenlijk niet of ik dat wel wil,” zei ze. “Hoezo dan?” vroeg ik. En toen kwam het: “Door keuzes die jij in het verleden hebt gemaakt, voel ik geen band met jou.”

Boem. Ik was met stomheid geslagen. Wat was dat hard. “Zo, die komt aan,” zei ik tegen haar. Ik vroeg haar of ze preciezer wilde uitleggen welke keuzes ze bedoelde, maar dat kon ze niet. Het einde van het gesprek was minder naar: ze zei dat ze ruimte nodig had. Daardoor klonk het toch als iets tijdelijks.