De vraag

Niemand weet dat ik autistisch ben

Hallo Jeffrey Wijnberg,
Afgelopen zomer ben ik overspannen geraakt door problemen op mijn werk. Ik heb – kort gezegd – een aantal zwakke punten, die mij lelijk opbraken. Hiervoor heb ik hulp gezocht, en daar kwam uit dat ik autistisch schijn te zijn.

Dit vind ik erg moeilijk te accepteren want ik herken mezelf er maar matig in. En ASS (Autisme Spectrum Stoornis,red) gaat nooit over, ik zal dus de rest van mijn leven tegen mijn zwakke punten aanlopen. Mijn doelstelling was om te leren mijn zwakke punten te verbeteren, maar men zegt dat ik dat niet (nooit!) zal kunnen vanwege ASS.

Eerlijk gezegd vind ik het een heel slecht idee om maar gewoon op te geven met mezelf ontwikkelen en verbeteren – waar mijn hulpverlener nu op aanstuurt. Terwijl ik wel (werk) ambities heb, zoals manager worden. Dat ik dat zou moeten opgeven kan en wil ik helemaal niet accepteren!

Hoe kan ik accepteren dat ik ASS heb (en dus in feite ‘defect’) en mijn hele leven zal blijven afwijken van normale mensen? En dingen niet/nauwelijks zal kunnen, die ‘normale’ mensen moeiteloos afgaan? Kortom (hoe) accepteer ik dat dit nooit overgaat?

Ik durf het bovendien niet aan andere mensen te vertellen, ik ben bang voor hun reacties. Tegelijk is het wel verstandig, omdat mensen me dan misschien beter begrijpen en ik minder last heb van mijn zwakke punten. Dit is een dilemma waar ik niet uitkom. Hoe kom ik eruit of ik dit het beste wel of niet kan vertellen, bijvoorbeeld tegen mijn collega’s of mijn bazin?

Met groeten,
Anno

Stel ook een vraag

Opslaan

Het advies

Expert

Jeffrey Wijnberg

Beste Anno,
Eerlijk gezegd ben ik wel gegrepen door je houding, in positieve zin welteverstaan.

Sommige mensen hebben een chronische ziekte zoals reumatische artritis en worden geadviseerd om ‘ermee te leren leven’ en geen (top)sport meer na te jagen. Een enkeling trekt zich daar niets van aan, weigert zijn patiënt-zijn te accepteren en kan vriend en vijand versteld doen staan van zijn prestaties. Ik vermoed dat jij ook een dergelijke instelling heb.

Dus mijn advies is: ‘prove the experts to be wrong’! Misschien dat jij ooit als een psychologisch/medisch wonder in Psychologie Magazine te bewonderen bent. In dat geval moet je het natuurlijk wel publiek maken dat je een Autistische Stoornis hebt, anders kan niemand beseffen hoe bijzonder jij bent.

Over dat vertellen gesproken: kun je niet open zijn als het je uitkomt? Ik bedoel wel vertellen als je een goed excuus kunt gebruiken, en niet vertellen als je een negatieve reactie verwacht?! Het kan ook zijn natuurlijk dat je juist door jouw stoornis de reacties van anderen helemaal niet goed kan inschatten. In dat geval is zwijgzaamheid altijd beter, al was het alleen maar omdat mensen zelden overstromen van enthousiasme.

Kortom, vecht voor je eigen geluk en laat de experts een poepie ruiken.

Vriendelijke groet,
Jeffrey Wijnberg

Meer weten over dit thema? Bekijk Autisme

Training Leer loslaten

Training