1. Verliefde pupillen
Licht, medicijnen en drugs kunnen invloed hebben op de grootte van onze pupillen, dat is bekend.
Relatietest: zijn jullie een goed duo?
Of twee mensen een fijne relatie kunnen hebben, berust niet op toeval. Uit psychologisch onderzoek k...
Lees verderUit allerlei onderzoeken blijkt dat ook emoties als angst, boosheid en geluk de pupillen beïnvloeden: ze worden er groter van. Alleen bij walging lijkt het alsof we ons willen onttrekken aan wat we zien en worden onze pupillen kleiner.
Onbewust vinden we grote pupillen aantrekkelijk. Combineer dat met het gegeven dat pupillen groter worden bij positieve gevoelens – en dan is het misschien wel logisch dat verliefden elkaar graag eindeloos in de ogen staren?
2. Bedreigend
Je ogen neerslaan is in Aziatische landen een manier om respect te tonen voor een gesprekspartner met een hogere status. Maar wij westerlingen interpreteren wegkijken al snel als verlegenheid. Aankijken is hier de norm.
Toch kunnen ook wij oogcontact soms beter vermijden. Bijvoorbeeld bij een meningsverschil: aankijken kan dan als bedreiging worden ervaren.
Ook als je een scepticus moet overtuigen van je eigen standpunt lijkt oogcontact contraproductief. In dit gevallen is het beter je te richten op een ander deel van het gezicht, bijvoorbeeld de mond.
3. Spiegelkijken
Als twee personen geboeid met elkaar praten, worden hun pupillen ongeveer even groot: een teken dat ze belangstelling voor elkaar hebben.
Bij die zogenaamde pupilsynchronisatie spelen spiegelneuronen vermoedelijk een rol. Deze zenuwcellen zorgen ervoor dat we de ander imiteren, beter begrijpen en ons beter in hem kunnen inleven.
Vind een betrouwbare coach via Coachfinder
Coaching is een belangrijke stap in zelfontwikkeling. Maar de juiste coach vinden blijkt nog niet zo eenvoudig. Coachfinder helpt je in je zoektocht naar een coach die bij je past.
Vind je ideale coachJapanse onderzoekers zijn nieuwsgierig naar de rol die oxytocine speelt bij pupilsynchronisatie. Deze hormoonachtige stof blijkt namelijk vrij te komen wanneer we elkaar diep aanstaren.
De onderzoekers ontdekten zelfs verhoogde oxytocinewaarden bij hond en baas als die elkaar aankijken. Vermoedelijk heeft de hond zich aangepast aan de menselijke manier van oogcontact maken.
4. Liefde of lust?
Versierders gebruiken sinds mensenheugenis een truc waarvan de werking in 1989 werd aangetoond.
De onderzoekers vroegen vreemdelingen om elkaar twee minuten aan te kijken. Na afloop bleken de proefpersonen meer liefde voor elkaar te voelen dan proefpersonen die elkaar niet hadden aangekeken.
Of alleen oogcontact al tot verliefdheid kan leiden? Dat is nog onduidelijk. Wel maken verliefde stellen veel oogcontact, terwijl – zo blijkt uit Amerikaans onderzoek – mensen die lust voelen voor een ander hun blik meer laten dwalen over diens gezicht en torso.
5. Crypten van de ziel
Zweedse onderzoekers denken dat ze aan de ogen van een persoon kunnen aflezen welk temperament diegene heeft.
Ze onderzochten verschillende kenmerken in de iris, het gekleurde deel van het oog. Daaruit blijkt dat lijntjes die in een ronding om de pupil lopen, verband kunnen houden met impulsiviteit.
Pak aan wat je dwarszit
Minder stress, ander werk, meer zingeving of iets anders waarbij je wel een duwtje in de rug kunt gebruiken? Een coach helpt je om sneller je doelen te bereiken.
Vind je ideale coachLos daarvan zeggen ook de crypten, een soort reliëfs die van de buitenkant van de iris naar de pupil toe lopen, iets over de persoonlijkheid.
Personen die in die reliëfs veel open ruimtes hebben, zijn over het algemeen minder warm, vriendelijk en optimistisch dan personen met een dichte cryptestructuur. Jammer genoeg valt er met het blote oog maar bar weinig van al die kenmerken te zien…
6. Wegkijkers
Kinderen met autisme kijken een ander tijdens het praten niet altijd aan. Vermoedelijk komt dit doordat emoties die opkomen tijdens zo’n gesprek veel vragen van hun werkgeheugen. Wanneer ze dan ook nog verbinding met de ander moeten maken via oogcontact, raakt dat werkgeheugen overbelast.
De blik afwenden is dus een natuurlijke manier om de belasting te verminderen. Om toch wat informatie te krijgen over hun gesprekspartner kijken kinderen met autisme vaker naar diens mond.
