In onze familie was het not done dat je naar de kunstacademie ging. Ik was achttien en woonde in die tijd in Israël. Ik wilde iets met kunst doen n ik wilde mensen helpen. Je had daar de opleiding occupational therapy, vergelijkbaar met ergotherapie. Nee, bezigheidstherapie mocht je het beslist niet noemen, want naast handvaardigheid zat er ook veel psychologie en psychiatrie in.
Denk je slank
- Ontwikkel een sterke wilskracht
- Ontdek eetgewoontes die bij je passen
- Afvallen met blijvend resultaat
€ 67,50
Na de Tweede Wereldoorlog was dat vak erg in opkomst. Alleen pillen en praten hielp niet, mensen met psychische problemen moesten ook wat doen. Ik voelde me erg aangetrokken tot de psychiatrie. Op mijn 21ste ging ik werken op de gesloten afdeling van een psychiatrische inrichting. Daar zat ik met patiënten pitrieten mandjes te maken. Erg geestdodend, ik kreeg niet het idee dat ik in de praktijk bracht wat ik had geleerd.
Begin jaren zeventig ging ik met mijn man terug naar Nederland. Ik heb tot mijn kandidaats psychologie gestudeerd, daarnaast gaf ik veel handenarbeid-cursussen. In 1978 werd ik als expressief therapeute aangesteld bij Centrum ’45, een kliniek voor oorlogsslachtoffers. Ik had daar een prachtig atelier en werkte met gemengde groepen oorlogsgetroffenen: joodse mensen met hun partners, verzetsmensen, en in toenemende mate met mensen die in