Hooguit één keer per maand hebben mijn vrouw en ik seks. We gaan weleens samen in bad of masseren elkaar, maar dit is voor haar geen uitnodiging tot vrijen. Nu voelt het voor mij als: één keer per maand is er een kans. Heb ik dan toevallig geen zin, dan begrijpt ze dat niet en zegt ze: ‘Mannen hebben altijd zin!’ Ik moet dan weer een maand wachten.
Er spelen hier twee vraagstukken: de seksfrequentie, maar ook de manier waarop het gesprek gevoerd wordt. Mijn advies is om de aandacht op het gesprek te richten. Want het gaat niet zozeer om hoe vaak je seks hebt, maar om de sfeer waarin dat gebeurt. Eén keer per maand vrijen kan voor beiden heel fijn zijn, als dat plaatsvindt in een context van wederkerigheid, aardigheid, en elkaar wat gunnen. Vaker seks hebben in een sfeer van desinteresse of tegenzin, zal niet bevredigender zijn.
Voor de take it or leave it-houding van je partner zal ze haar redenen hebben, net als voor haar ongeduld als jij eens geen zin hebt. Maar erg respectvol, aardig en wederkerig klinkt het niet. Hier samen zelf op een andere manier over gaan praten is heel lastig, omdat jullie rollen al gestold zijn. Het helpt misschien om eerst wat meer te leren over tegenzin en zin maken. Bijvoorbeeld uit Seks!, het onvolprezen boek van seksuologen Van Lunsen en Laan. Wil je dat iemand jullie helpt bij het praten over vrijen, zoek dan een seksuoloog via nvvs.info. Succes! //
