Ik durf mijn relatie niet op te geven

Beste Lore,
Je hebt al veel pogingen gedaan om de situatie te verbeteren, maar kennelijk dringt het niet door tot je vriend hoe moeilijk jij het hiermee hebt. Hij sluit zich helemaal af van jou, maar ook van zichzelf! Als hij ervoor kiest om als een zombie door het leven te gaan is dat triest, maar nu sleept hij jou hierin mee. Een heimelijke verliefdheid kan de pijn voor jou wat verzachten, maar is natuurlijk geen oplossing.

Ik kan mij niet voorstellen dat je vriend zijn leven werkelijk op deze manier wil leiden. Het wordt tijd dat je vriend wakker geschud wordt en zich ervan bewust wordt waar hij mee bezig is.
Het beeld dat ik op basis van jouw beschrijving van hem krijg is dat hij te kampen heeft met (chronische) overbelasting en depressieve klachten. Uiteraard is hij degene die hier verandering in moet willen brengen, maar wellicht gaat hij pas echt wat ondernemen als hij zich realiseert wat hij met zijn ontkennende en vermijdende houding (geen hulp willen, met niemand praten) teweeg brengt.

Kortom, het wordt tijd dat je open en duidelijk naar hem bent. Zeg waar het op staat, precies zoals je dit aan mij geschreven hebt! Maak hem duidelijk dat je dit zo niet meer volhoudt en dat je hem een laatste kans geeft op een toekomst samen. Zeg hem dat hij hier echt hulp bij nodig heeft om zich beter te gaan voelen en stel voor dat hij om te beginnen naar de huisarts gaat. Als je het lastig vindt hem dit zo te zeggen, kun je hem ook een brief schrijven waarin je alles op een rij zet. Soms helpt het om je woorden kracht bij te zetten door tijdelijk even bij een vriendin of familie te logeren. zodat hij meer beseft dat het je menens is.

Als hij ook daar niet op reageert, weet je wat je te doen staat. Je zegt dat je voor je gevoel je hele leven opgeeft als je weggaat. Tegelijkertijd blijkt uit alles wat je schrijft dat je nu juist geen leven hebt. Dat je een heel ander leven voor ogen hebt.

Het is dus vooral je angst voor het onbekende die je ervan weerhoudt om stappen te zetten. Je hebt bovendien een naar beeld gecreëerd van de gevolgen van een breuk: dat je hem, zijn familie en een aantal goede vrienden nooit meer zult zien. Dat hoeft op zich helemaal niet. Op dit moment hoef je hier echter nog niet over na te denken en is het belangrijk om hem luid en duidelijk te zeggen waar het op staat.

Op deze manier doorworstelen is geen optie. Je wilt later toch niet met wroeging en spijt terugkijken omdat je deze situatie veel te lang hebt laten voortslepen en dat je kans op een leven met kinderen voorbij is?

Veel sterkte en wijsheid gewenst!

Saskia