Ik (vrouw, 38) kan niet echt van een man houden. En ik herken meer narcistische trekken in mezelf. Ik durf me niet kwetsbaar op te stellen, raak snel verveeld, voel afschuw voor het burgerlijke, reageer boos als hij een andere mening heeft en toon weinig interesse in hem. Ik voel me wel vaak oprecht schuldig over mijn gedrag. Ik voel dan wel zijn pijn en verdriet.
De psychologische basis van narcisme is het ontkennen en overschreeuwen van een diep wantrouwen in de medemens. Narcisten zijn vooral gericht op zichzelf om maar niet echt intiem met een ander te worden.
De kenmerken die jij beschrijft, zoals je niet kwetsbaar opstellen, geen andere mening verdragen en geen interesse tonen, komen hiermee overeen. Andere kenmerken (je schuldig voelen, de pijn en het verdriet van de ander voelen) passen echter niet bij narcisme.
Je schrijft ook dat je snel verveeld raakt en een afkeer hebt van het burgerlijke. In combinatie met de andere symptomen suggereert dit dat het bij jou meer over hechtingsproblematiek gaat dan over narcisme.
Onveilige hechting, en vooral gedesorganiseerde hechting, gaat vaak samen met afwijkingen in de hormoon- en neurotransmitterspiegels en dat kan resulteren in het fenomeen dat je na aanvankelijk enthousiasme niet goed hecht en/of snel verveeld raakt.
Herken je je daarin, dan zou je mijn boek (H)echt niet kunnen lezen, waarin ik meer uitleg over onveilige hechting, psychische klachten en relatieproblemen. Hierbij geldt overigens dat narcisten altijd hechtingsproblemen hebben, maar dat mensen met hechtingsproblemen lang niet altijd narcistisch zijn.
