Waarom wandelen je dichter bij elkaar brengt

Hoe kunnen we met de medische kennis van nu verklaren dat zoveel mensen lopen als helend ervaren? Deze vraag stelde theologe Ineke Albers centraal in haar promotieonderzoek.

‘Het is vooral de beweging die het ’m doet,’ zegt zij. ‘Als je loopt, maken je hersenen dopamine aan. En die neurotransmitter werkt onder andere goed tegen depressie en pijn. Een wandeling kan dus letterlijk genezend werken voor mensen die daarmee worstelen.’

Opgewekt door inspanning

Dat is een uitspraak waarin neuropsycholoog Erik Scherder zich helemaal kan vinden. Met die kanttekening dat de wandelaar wel echt moet doorstappen.

‘Slenteren heeft geen zin, de beweging moet wel een zekere inspanning vragen – al denk je bij een tachtigjarige dan natuurlijk aan iets anders dan bij een vijfentwintigjarige. En: je moet er minstens dertig minuten voor lopen. Liever nog drie kwartier.’

Een lunchwandelingetje van een kwartier is dus niet genoeg om je hersenen een oppepper te geven. Maar een stevige stadswandeling of tocht door de bossen voldoet beslist aan de voorwaarden van de neuropsychologie.

Albers denkt dan ook dat veel van de wonderbaarlijke genezingen die vroeger aan het bezoek aan een bedevaartsoord werden toegeschreven, eigenlijk werden veroorzaakt door de lange, rituele tocht erheen. ‘Niet de heilige plaats, maar de heilige weg deed zijn werk.’

Wandelen brengt je dichter bij elkaar

Wandelen is dus goed voor je gezondheid en geluksgevoel. Maar dat het ook goed is voor sociale relaties, is minder onderzocht. Toch heeft wandelen alles in zich om relaties weer op het juiste spoor te krijgen en te houden, zeggen psychologen nu ook.

Wandelen met een partner is namelijk behalve een fysieke bezigheid, ook een sociaal proces. Mensen die samen wandelen, nemen automatisch hetzelfde ritme en tempo aan. Die gezamenlijke tred beïnvloedt hun mentale ervaring.

Synchroon bewegende mensen blijken hun denkbeelden, gevoelens en doelen meer op elkaar af te stemmen. Sommige onderzoekers noemen synchroon bewegen zelfs ‘sociale lijm’. Want mensen die dat doen, voelen meer aansluiting en verbondenheid met elkaar. Er ontstaat tussen hen automatisch meer empathie en positiviteit. Samen wandelen is dus een makkelijke manier om woordeloos dichter bij elkaar te komen.

Beeld: Österreich Werbung / Bastian Werner