Mijn faalangst belemmert me
Momenteel zit ik in de afrondfase van mijn studie en moet ik mijn scriptie schrijven.
Hoewel ik een interessant onderwerp gevonden heb, lukt het me niet om een onderzoeksvoorstel te schrijven. Ik stel het constant uit, ben bang om eraan te beginnen en raak in paniek bij de gedachte om het hele onderzoek te gaan doen. Ik denk zelf dat deze angst voortkomt uit de koppeling die ik maak tussen presteren en mezelf accepteren.
Van jongs af aan heb ik mezelf aangeleerd: ‘Ik ben pas iemand als ik iets goeds heb gepresteerd’. Ik ben dus niet goed als ik iets niet kan of als het moeilijk gaat. De angst dat het schrijven niet gaat lukken is groot maar niet reëel als ik het goed bekijk. Toch zorgt het er wel voor dat ik blokkeer.
Ik vermoed dat ik het schrijven uitstel omdat ik bang ben dat het niet lukt, en ik voor mijn gevoel dus als persoon niets waard ben. Rationeel gezien weet ik dat de scriptie niets zegt over mij als persoon…toch krijg ik het niet voor elkaar om eraan te beginnen. Ik heb eerder in deze situatie gezeten en het gebeurt eigenlijk telkens weer.
Als een situatie niet duidelijk voor me is en ik moet iets doen/maken, ben ik zo bang dat het niet lukt en ga ik ingewikkeld denken in plaats van stap voor stap en gewoon doen. Dan duurt het een eeuwigheid voordat ik eraan begin. Achteraf denk ik dan vaak: ‘nou was dat nou zo moeilijk?’.
Die voortdurende angst dat dingen niet gaan lukken, omdat het niet helemaal duidelijk is wat er werkelijk van me verwacht wordt, belemmert me en vreet energie. Ik hoop dat ik mijn situatie duidelijk heb kunnen verwoorden. En dat u uw visie wilt delen en misschien handvaten heeft om dit probleem aan te pakken. Ik wil u graag sowieso bedanken voor deze online training, want ik heb er veel van geleerd. Alleen is faalangst bij het schrijven van mijn scriptie dus nog een struikelblok.
