een dag op pad met de crisisdienst
ij houdt hele verhalen tegen niemand in het bijzonder en begint plotseling hard te lachen. Hij snuift, fluit, gromt, knipt met z’n vingers en slaat op de deur van zijn cel. Zijn schorre zangstem klinkt door de holle ruimte: ‘Angie, Angie, when will those clouds all disappear?’ Hij is vanochtend gevonden, balancerend op een viaduct boven een drukke weg. Hij had al zijn kleren uitgetrokken en was in het Noordhollandsch Kanaal gesprongen.
Nu zit hij in cel 3 van de Amsterdamse crisisdienst, officieel de afdeling spoedeisende psychiatrie. Zijn cel is kaal. Een matras, een grijze poef en een kartonnen po. Naast hem in cel 1, achter eenzelfde feloranje deur, zit een schizofrene dakloze. Een ‘zorgwekkende zorgmijder’, zoals ze dat hier noemen. Hij is op straat op mensen afgestormd met flessen in zijn hand en omstanders belden de politie.
De meeste mensen die hier belanden, zijn psychotisch. Of depressief. Veel mensen staan op het punt om zelfmoord te plegen. In een grote stad als Amsterdam raken meer mensen in crisis dan elders. Psycholoog Clemens Bernardt, hoofd van de afdeling: ‘Er gaat natuurlijk een enorme druk uit van zo’n stad. Als je al psychiatrisch patië