Opgroeien in armoede, het verlies van een kind: via psychologische overerving en het zogenaamde celgeheugen kunnen onverwerkte trauma’s van ouders of grootouders sporen achterlaten in je eigen leven.
Als kind was ik heel bang voor de dood. Ik kon opeens overvallen worden door het besef dat het leven ooit ophield, dat mijn hart er zomaar mee zou kunnen ophouden. Deze angst achtervolgde me zowel overdag als in mijn slaap.
De gevolgen van foute ouders
Hun ouders maakten grote fouten met verschrikkelijke gevolgen. Vijf interviews over de schaduw die d...
Lees verder
Ik droomde vaak dat ik in een graf lag te huilen – ik wilde niet dood, ik wilde bij mijn ouders blijven. Als ik in een ziekenhuis bij iemand op bezoek ging, werd ik zo misselijk en draaierig dat ik bijna flauwviel.
Meer weten over dit thema?
Bekijk Trauma
10 december 2020 |
Laatst gewijzigd op 7 december 2020