‘Ik snap wel dat mijn ouders niet altijd blij met me waren’

Op een schaal van 0 tot 10: hoe gelukkig was uw jeugd? ‘Ik beschouw mijn jeugd als mislukt, dus een 3. Ik was structureel unhappy, wist me geen raad met mijn tomeloze energie. Voor de mensen om mij heen was het een raadsel wat ze met mij moesten aanvangen. Van adhd had niemand toen nog gehoord.’

Wat voor kind was u? ‘Ik was zo ongelukkig dat ik mijn jeugd goeddeels heb verdrongen. Ik weet wel dat ik tijdens mijn tijd op de hbs hele dagen in het fietsenhok doorbracht. Dan las ik bladen over vliegtuigen, zoals het Avia Vliegblad en Cockpit. Bij mijn klasgenoten was ik populair, omdat ik in de klas altijd het hoogste woord had. Bij mijnheer Palstra van Economie werd ik er soms voor de les al uitgestuurd.’

In wat voor gezin groeide u op? ‘Mijn ouders hadden het goed met de wereld voor. Mijn vader was ambtenaar bij Buitenlandse Zaken, en is later consul geworden in Canada. Het was een middenstandsgezin waar afwijkend gedrag niet bepaald als geestig werd gezien.’

Wat is uw eerste herinnering? ‘Dat was toen ik als achtjarige in de krant kwam. Voor ons huis was een bouwproject waar ze een aantal vuistdikke palen met elektriciteitsdraden

hadden neergezet. Daaraan kon je prachtig schommelen. Op een avond nam ik zo’n aanloop dat de paal onder mijn gewicht naar beneden kwam en een auto doormidden kliefde. De volgende dag stond in de krant: “Jongen klimt in paal en valt door dak.— Feitelijk onjuist, maar ik snap wel dat mijn ouders niet altijd blij met me waren.’

Wat heeft u geleerd van uw ouders? ‘Doorzettingsvermogen, hard werken en niet opgeven. Grote kunst ontstaat echt niet als je iedere dag tot laat in de middag in je bed ligt te stinken.’

En wat doet u absoluut anders? ‘Bijna alles eigenlijk. Op een gegeven moment heb ik voor de rock-’n-roll gekozen. Ik voelde me aangetrokken tot de muziek en al die exuberante mensen die er te gek uitzagen. In militaire dienst ben ik gaan dichten, dat werd mijn entree tot de rock-’n-roll. Het was een bevrijding; eindelijk verlost van het aardappel-, vlees- en groenterealisme.’

Welk moment vergeet u nooit meer? ‘Bij het afscheid van de lagere school luidde meester Cornelisse de leerlingen uit met een persoonlijk praatje. Toen hij bij mij was aanbeland, zei hij: “Wel, Bart, je weet waarschijnlijk wel dat ik jou nooit zo heb gemogen…— Tegen een kind van elf! Totaal vernietigd ben ik die middag naar huis gegaan. Hij is gelukkig dood, ik hoop dat hij een lang ziekbed heeft gehad.’

Hoe vaak ziet u uw ouders nog? ‘Ik heb met mijn ouders en ook met mijn broer gebroken. Onze werelden liggen te ver uit elkaar. Ze konden bijvoorbeeld maar niet begrijpen waarom ik optrok met “zo’n junk— als Herman. Op een gegeven moment ben ik gestopt hun telefoontjes te beantwoorden. Niet dat ik ze iets kwalijk neem, maar ik heb geen zin om constant in de beklaagdenbank te zitten. Mijn leven is geen rechtszaal.’

Naam: Bart Chabot

Geboortedatum: 26 september 1954

Groeide op in: Den Haag

Gezinssamenstelling: vader, moeder, jongere broer

Onlangs verschenen Chabots verhalenbundel Elvistranen en de dichtbundel Greatest Hits – Volume 1.[/wpgpremiumcontent]