Ze heeft een voorzichtige glimlach en oplettende ogen. Als we een tijdje met elkaar zitten te praten, zegt ze dat haar iets van het hart moet: ‘Ik ben toch zo opgelucht dat jij geen helblauwe ogen hebt – die had híj namelijk. Het mag dan 41 jaar geleden zijn, ik kan nog steeds geen helblauwe mannenogen aankijken.’
‘Wat naar voor je,’ zeg ik.
‘Ja, maar het is ook een goed teken dat ik er nu over kan praten. Ik ben blij dat ik eindelijk weer in staat ben te voelen wat die verkrachting met me heeft gedaan.’
Kalmeer je lichaam, kalmeer je geest
- Leer je omgaan met overprikkeling en overspoeling
- Ontwikkel je meer lichaamsbewustzijn
- Creëer je meer balans met behulp van de polyvagaaltheorie
69,-
Jessica Stern vertelt dat het pas iets van de laatste tien jaar is dat haar gevoelsleven een beetje op orde begint te komen. Want na maandagavond 1 oktober 1973 – de avond die haar voorgoed een ander mens zou maken – was ze zichzelf dertig jaar lang kwijt.
Pistool
Het duurde een uur. Zij was 15, haar zus Sara 14. Die avond waren ze met z’n tweeën thuis, in hun huis in het stadje Concord in Massachusetts – hun vader en stiefmoeder waren de deur uit. Ineens stond hij voor ze, met een pistool in zijn hand: een vreemde man, broodmager, stinkend naar een mengsel van oud zweet en
