Huilfilms zijn een mysterie voor onderzoekers. Waarom zou je vrijwillig kijken naar iets waarvan je verdrietig wordt? Onderzoekers van de Amerikaanse Ohio State University denken de verklaring te hebben gevonden. Ze lieten proefpersonen kijken naar fragmenten uit de film Atonement, waarin twee geliefden door een valse beschuldiging van elkaar gescheiden worden. Voor, tijdens en na de film vulden de proefpersonen vragenlijsten in. Hoe veel genoten ze? En: hoe blij waren ze met hun leven?
Het resultaat: hoe verdrietiger mensen waren tijdens de film, hoe meer ze ervan genoten en hoe gelukkiger ze na afloop waren met hun eigen leven. Uit statistische analyses bleek dat de onderliggende reden was dat ze door die nare emoties meer gingen nadenken over hun eigen relaties met familie, vrienden en partners.
Opvallend was dat mensen die niet aan anderen dachten, maar meer op zichzelf gericht waren – ‘Gelukkig ben ik niet zo slecht af als de mensen uit de film’ – er niet gelukkiger op werden.
Even lekker huilen? Volgens de Facebook-vrienden van Psychologie Magazine zit u goed bij deze films:
The Green Mile
Komt een vrouw bij de dokter
Bambi
The Notebook
Dead Poets Society
Up!
Hachi, a dogs tale
Titanic
Das Leben der
Anderen
PS I love you
Magnolia
The bridges of Madison County
Tragedy viewers count their blessings, Communication Research, nog te verschijnen
