Wie zou u nooit willen zijn?
‘Degene die ik vroeger was. Ik kom van ver – heel lang heb ik het namelijk niet evident gevonden dat ik het stukje grond verdiende waar ik met mijn twee voeten op stond. Eindeloos heb ik me uitgesloofd om het anderen naar de zin te maken. Naar de buitenwereld was ik het glimlachende meisje dat met alles tevreden was, blij met niks. Maar achter die façade zat een heel andere Griet: de Griet die wél vurige verlangens had, die schrijfster wilde worden, die veel nadacht over de wereld. Die persoon kreeg niemand te zien, ze was eenzaam.
Terugkijkend kan ik zien dat ik mezelf consequent onder alle mensen plaatste die ik ook maar vagelijk interessant of leuk vond. Als ik bijvoorbeeld met vrienden naar het café ging, moest en zou ik altijd de rekening betalen. Op den duur begonnen ze dat natuurlijk vervelend te vinden, maar ik hield halsstarrig vol, op het ruzieachtige af griste ik dan de rekening uit hun handen. Echt te zot voor woorden, natuurlijk. En zo kan ik nog veel meer voorbeelden noemen.
Het gekke is: zoiets gaat onbewust. Zonder erbij na te denken, ga je ervan
