Ik vind het lastig om mezelf te laten zien

Beste Laura,
Dat voelt erg herkenbaar. Ik heb zelf enorm last gehad van spreekangst, waardoor ik vakken tijdens mijn studie niet volgde omdat ik wist dat ik dan een presentatie zou moeten geven. Gisteren heb ik voor 500 mensen college gegeven. Nu wil jij vast wel weten wat er in die tussentijd gebeurd is…

Voor mij was het een enorme eye-opener dat ik nooit van mijn angst af zou komen. Ook nu nog, na jaren van spreken voor groepen, ben ik nog elke keer hartstikke bang als ik een lezing geef. Ik ben net als jij onzeker en perfectionistisch. Ik vind dan ook dat niemand die onzekerheid mag zien en dat ik het altijd goed moet doen. Wat maken we het onszelf moeilijk, vind je niet?

Want die angst zal er dus altijd zijn, daar kom je nooit van af. Uitdagende dingen zijn nu eenmaal eng en spannend en doen een beroep op je perfectionisme, aangezien er een kans is dat je het niet helemaal goed zult doen. De vraag is vooral: Ben jij bereid om de rest van je leven een muurbloem te blijven?

Ik lees namelijk dat je eigenlijk iemand anders wilt zijn! Dit zegt mij dat je diep van binnen voelt dat je meer kunt dan dit. We zien angst vaak als iets waar we voor weg moeten lopen. Misschien zegt jouw angst je juist wel dat er iets te halen valt.

Concreet betekent het dat je jezelf twee vragen voor kunt leggen:
1. ‘Wil ik mezelf tot doel stellen om de uitdagingen in mijn leven niet langer uit de weg te gaan?’
2. ‘Ben ik bereid om mijn angsten als noodzakelijke bijwerking op mijn weg mee te nemen?’

Kiezen voor uitdagingen betekent dus automatisch dat je ook kiest voor angst. Een tip: vervang het woordje ‘Maar’ door ‘En’. Bijvoorbeeld:
‘Ik wil heel graag die presentatie doen, maar ik vind dat ook heel erg eng’ wordt dan ‘Ik wil heel graag die presentatie doen, en ik vind dat ook heel erg eng’.

Je kunt ook mét angst een presentatie houden. Zal het perfect gaan? Vast niet. Maar je vermijdt niet langer wat je eigenlijk zou willen doen, daar gaat het om!

Vriendelijke groet,
Gijs Jansen