Hoogleraar Christien Brinkgreve: ‘Streven naar perfectie is een strop om je nek’

Heeft u iemand diep gekwetst?

‘Ja, mijn eerste man. Ik was jong toen ik hem leerde kennen, 17, hij dertien jaar ouder. Het waren sprookjesachtige eerste jaren. Hij liet me de wereld zien, de ramen gingen open. Ik ben opgegroeid in een klein Amsterdams bovenhuisje, in een kunstenaarsgezin met weinig geld, en ineens was daar die geweldige man die me na mijn eindexamen meenam naar Venetië, de stad waar we thuis alleen maar van konden dromen. Ik voelde me de koning te rijk: de andere kinderen in mijn klas hadden gewoon hun eindexamenfeestjes, maar ik ging met hem de wijde wereld in. Hij was architect en wist zoveel van wat mooi, goed en de moeite waard was. Ik zoog het allemaal in me op.

Het ging goed zolang hij de vader was en ik de dochter, maar ja, ik werd kritischer, en uiteindelijk heb ik hem vrij hardhandig van zijn voetstuk gehaald – waarmee ik hem diep heb gekwetst. Op mijn 24ste zijn we gescheiden, waarna hij geen contact meer wilde. Dat vond ik heel erg, want hij heeft veel voor me betekend. Achteraf zeg ik: hij verdiende het niet dat ik hem zoveel pijn heb gedaan, hij had het beste met me voor.