‘Mijn ouders zeiden vroeger weleens tegen me: “Jeetje Muriël, we herkennen je zo niet. Je lijkt iemand anders.” Dan had ik niet gewoon een off-day, maar ik kon dan zo ineens neerslachtig worden dat ik mezelf compleet waardeloos vond. Ik kon er net zo goed niet zijn. In zo’n neerslachtige periode sloot ik me van alles en iedereen af en was ik zo moe dat zelfs tandenpoetsen me een onmogelijke opgave leek.

Hoge pieken en diepe dalen

Over de bipolaire stoornis worden ontdekkingen gedaan die revolutionair mogen heten. Bijvoorbeeld da...

Lees verder
Log in om verder te lezen.