Dingen die gebeurd zijn, blijf ik eindeloos analyseren. Bijvoorbeeld: drie jaar geleden heb ik mijn baan opgezegd. De baan daarna viel enorm tegen en sindsdien vraag ik me af of ik die eerste baan had moeten houden. Het lukt me niet om een streep te zetten onder besluiten die ik al heb genomen.
Verkeerde beslissingen en andere negatieve gebeurtenissen uit het verleden brengen vaak een sterk gevoel van frustratie of schaamte met zich mee. Deze negatieve emoties stoppen we – onbewust – zo diep mogelijk weg.
Maar dat leidt er juist toe dat ze sterker worden en op onverwachte momenten de kop opsteken. Veel later voel je nog het schaamrood op je kaken of de adrenaline in je lijf als je eraan denkt.
Doordat gedachten over zo’n gebeurtenis zich regelmatig aan je opdringen, denk je op een gegeven moment: daar heb ik nu wel genoeg tijd aan besteed. Maar de negatieve emoties die aan de gebeurtenis kleven zullen pas afzwakken als je ze op constructieve wijze hebt aangepakt.
Om nare gebeurtenissen echt achter je te laten, dien je ze allereerst objectiever te bekijken (vaak over- of onderschatten we bijvoorbeeld onze eigen verantwoordelijkheid voor een gebeurtenis). Dat kun je doen door ze zo feitelijk mogelijk te bespreken met iemand die je vertrouwt en om rationele feedback te vragen.
Door er openlijk over te spreken ga je de gebeurtenis meer in zijn totaliteit accepteren en kun je deze uiteindelijk ook loskoppelen van negatieve emoties zoals schuld, frustratie of boosheid.
