Kan HSP een gevolg zijn van een traumatische (gedissocieerde) gebeurtenis, waarbij de herinnering aan het trauma niet bestaat, maar het lichaam en het zenuwstelsel wel omstandigheden herkent? Bijvoorbeeld geluiden die aanwezig waren ten tijde van het trauma? En is de hooggevoeligheid dan ‘op te lossen’ als het trauma verwerkt wordt?
Trauma’s en hooggevoeligheid kunnen erg met elkaar verweven zijn. Het maakt eigenlijk niet uit van welk vertrekpunt je start. Als je het een tegenkomt, komt het ander meteen mee. Het is een beetje de vraag van de kip of het ei. Persoonlijk vind ik het niet zo belangrijk wat precies de oorzaak is. Ik werk zelf liever visiegericht dan probleemgericht. Ik bedoel daarmee dat ik, als ik een probleem tegenkom, ik mezelf een beeld probeer te vormen van degene die ik werkelijk wil zijn. Daarmee is mijn probleem niet onmiddellijk opgelost, maar ik word al wel blij van het beeld dat ik oproep: datgene waar ik naartoe wil. De gedachte hierachter is dat datgene waar je energie aan geeft, versterkt wordt. Geef je energie aan angst, dan versterk je de angst. Besteed je voortdurend aandacht aan boosheid of wrok, dan versterk je die. Schep je dus een beeld van degene die je werkelijk wilt zijn en besteed je daar dagelijks aandacht aan, dan versterk je die energie. Dat brengt je dan steeds dichter bij je doel. En onderweg daarheen is het altijd mogelijk dat je meer inzicht krijgt in de oorzaak van het probleem. Als dit je aanspreekt, is het mogelijk een therapeut te zoeken die van deze visie uitgaat. Het wil niet zeggen dat je met dit uitgangspunt een-twee-drie van je probleem af bent; het gaat stapje voor stapje.