Zolang ik me herinner, klaagt mijn moeder veel over haar kwalen. Er iets van zeggen helpt niet. Boos worden ook niet. Ze zegt dan dat ik vind dat ze zich aanstelt. Ik heb daar steeds meer moeite mee. Hoe krijg ik weer leuke gesprekken met haar?
Bij mensen die blijven klagen is de nood nog niet gelenigd. Het lijkt erop dat je moeder geen erkenning heeft gekregen van haar ouders of anderen die daar verantwoordelijk voor waren.
Mogelijk gaat het zelfs niet om haar lichamelijke klachten, maar zit het veel dieper. Doordat niemand haar heeft gehoord, ben jij het kind van de rekening geworden.
Besef goed dat haar nood lenigen niet jouw verantwoordelijkheid is. En dat je haar gemis nooit kunt goedmaken. Jouw verantwoordelijkheid is de dochter zijn waarop je zelf trots zou zijn.
Gooi het roer om en neem de regie. Zeg dat je het echt heel erg rot voor haar vindt dat ze zo veel last van haar lichaam heeft, maar dat jij daar niets aan kunt doen.
Om leukere gesprekken te krijgen, kun je haar afleiden door samen dingen te doen, vooral op plekken waar andere mensen zijn. Het kan haar helpen als ze de eerste vijf minuten mag klagen (houd haar daaraan).
Breng vervolgens zelf onderwerpen naar voren die jou interesseren en vraag haar visie daarop. Als je dit volhoudt, gaat het werken en ga je het nog leuk met haar hebben ook.
Ondertussen mag je rouwen om het gegeven dat je niet de moeder hebt die je graag zou willen hebben.
