Beste Ad,
Er zit veel onverwerkt verdriet in me door nare dingen uit mijn jeugd. Woede en pijn heb ik kunnen uiten, maar verdriet is een heel ander verhaal. Ik loop al heel lang rond met een brok in mijn keel, maar het komt er niet uit. Behalve als ik een heel zielige film of boek lees. Maakt het uit waardoor je gaat huilen bij verwerking, of is in feite iedere reden goed?
Hartelijk dank alvast voor het antwoord.
Carola
Beste Carola,
Dat is een heel interessante, maar in ieder geval voor mij ook heel moeilijke vraag. Onze kennis schiet wat dat betreft gewoon tekort. Er zijn wel een paar voorbeelden beschreven van personen die niet kunnen huilen (niet altijd is duidelijk waarom dat zo is; soms heel duidelijk in reactie op een ingrijpende gebeurtenis), en die ervaren er wel baat bij. Maar in hoeverre de situatie die het huilen uitlokt iets te maken moet hebben met de specifieke gebeurtenis die aanleiding is voor het ontstaan van bepaalde klachten, dat weet ik echt niet.
Voor veel vrouwen geldt dat ze heerlijk kunnen zwelgen in de emoties opgeroepen door droevige films. Maar of de beleving voor personen die iets soortgelijks hebben meegemaakt als waar de film over gaat, nogmaals, dat is nooit onderzocht.
Het spijt me dat ik hierop geen duidelijker antwoord kan geven.
vriendelijke groet,
Ad Vingerhoets
Meer lezen?
Vingerhoets A.J.J.M. & Bergsma A. (2003). Huilen is menselijk. De psychologie van tranen. Standaard Uitgeverij: Antwerpen/ Spectrum: Utrecht.
Vingerhoets, A.J.J.M. & Van Tilburg, M.A.L. (2005). De ondraaglijke lichtheid van de liefde. Antwerpen: Standaard Uitgeverij/ Rotterdam: A. Donker.
