Erkenning voor een slechte jeugd. Wat nu?

Beste Jip,
Wat een moedige stap, en wat fijn dat het je zo heeft opgelucht! Ik kan me echter goed voorstellen dat de erkenning ook een keerzijde heeft, die je zelf heel mooi beschrijft. Je vraag of dit iets is wat simpelweg tijd nodig heeft om te helen, is een hele goeie. Dat kan namelijk heel goed het geval zijn. De meeste mensen zijn immers erg veerkrachtig, en hebben het vermogen om op eigen kracht te herstellen van de meest vreselijke gebeurtenissen.

Het kan zinvol zijn om het ‘even aan te zien’, zeker omdat de confrontatie nog maar zo kort geleden heeft plaatsgevonden. Uit onderzoek weten we, dat sociale steun mensen kan helpen bij het herstel van ingrijpende gebeurtenissen. Het kan zinvol zijn om je gedachten en gevoelens te delen met een paar mensen die je daarin vertrouwt, en gebruik te maken van de steun en inzichten die zij je kunnen bieden.

Als je het niet op eigen kracht aankunt en hulp wilt, is dat echter evengoed begrijpelijk. In dat geval kun je het beste contact opnemen met de huisarts (ik kan je niet zelf helpen). Deze kan je bijvoorbeeld verwijzen naar een eerstelijns-psycholoog of een GGZ-instelling.

Met vriendelijke groet,
Arnold van Emmerik

Plusabonnees konden vragen stellen over het onderwerp ‘Verder na een crisis’, aan trauma-expert Arnold van Emmerik. Arnold van Emmerik schreef samen met Ed Berretty het boek Leven met een trauma, Bohn Stafleu van Loghum