Sinds de strenge coronamaatregelen zit ik dagenlang alleen op mijn studentenkamer, ik kom de deur bijna niet meer uit. Alleen als ik bij mijn vriend ben voel ik me beter. Het voelt alsof ik geen grip meer heb op mijn leven, en eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik mijn leven zo nog wil leiden, ik heb geen levensenergie meer.
Jongeren worden volgens deskundigen het hardst geraakt door de coronamaatregelen. Dat komt doordat sociale contacten en iets ondernemen, dingen die normaal gesproken een groot onderdeel van het leven van jongeren uitmaken, cruciaal zijn voor een gezonde hersenontwikkeling. Tot 16 jaar worden er enorm veel hersencellen en ‘hersenpaden’ aangelegd. In de fase tussen 16 en 24 moet je die actief gebruiken, anders verdwijnen ze en je krijgt ze niet meer terug. Dit heeft een blijvend effect op onder andere de sociale vaardigheden en het empathisch vermogen, bleek al voor corona uit onderzoek naar jongeren die op de een of andere manier geïsoleerd leefden. Jongeren hebben sociale activiteiten dus letterlijk nodig.
Daarnaast leveren sociale activiteiten bij jongeren de grootste bijdrage aan een positieve stemming. Het is dan ook niet verwonderlijk dat alle beperkingen ervoor zorgen dat veel jongeren zich down of ongelukkig voelen. Jouw gebrek aan levensvreugde en energie zijn dus directe gevolgen zijn van de beperkende omstandigheden. En doordat je je futloos voelt, onderneem je minder, wat je nog gedeprimeerder maakt. Zo ontstaat een neerwaartse spiraal.
Het goede nieuws is dat het ook bewezen is dat je je beter kunt gaan voelen door tóch concrete acties te ondernemen. Gelukkig is er ook nog genoeg wat nog wél kan. Maak van die acties wekelijks een lijstje dat je ophangt.
De acties op dat lijstje kunnen simpel zijn: ga bijvoorbeeld minimaal vier keer per week naar de winkel om zelf eten te kopen en te koken, in plaatst van eten te bestellen. Of ga elke dag minstens twee keer naar buiten. Wandelen en hardlopen, alleen of met anderen, ‘mag’ gewoon. Maak bijvoorbeeld vier keer per week een ‘wandelafspraak’ met een vriend(in) of studiegenoot. Vind je het moeilijk om ze te vragen, bedenk dan dat het voor hen net als voor jou belangrijk is om een reden te hebben om erop uit te gaan.
Andere acties die je op je lijstje zou kunnen zetten zijn bijvoorbeeld: elke dag iemand bellen die je dierbaar is, op YouTube een filmpje bekijken over een interessant aspect van je studie, een boek lezen, twee bladzijden uit een collegeboek lezen, een dierbare een brief schrijven of iets anders doen voor een ander.
Belangrijk bij het maken van je lijstje is dat je de lat bewust laag legt. Waarschijnlijk stel je op dit moment onbewust allerlei eisen aan jezelf die je door de omstandigheden niet kunt waarmaken. Dat bezorgt je een slecht gevoel over jezelf. Maak je lijstje daarom concreet en kort. De dingen die je gedaan hebt, kun je doorstrepen. Zo voel je je elke dag tevreden over wat je wél gedaan hebt, in plaats van te piekeren over de dingen die je allemaal niet deed.
Het lastigste met dit soort voornemens is natuurlijk: je moet het ook echt dóén. Als je denkt dat een afvinklijstje voor jou niet werkt, vraag dan een vriend(in) om jou ‘verantwoordelijk te houden’ voor je acties. Jij ‘moet’ hem of haar op de hoogte houden van je voornemens en of je ze ook uitvoert.
Al snel zul je gaan merken dat je je, juist door dingen te doen, beter gaat voelen, waardoor je meer energie krijgt en zin in andere activiteiten. De lijstjes – of een externe verantwoordelijke – heb je dan uiteindelijk niet meer nodig.
