Sinds de Amerikaanse psychologe Elaine Aron een boek schreef over de gevoelige mens, duiken er in mijn omgeving steeds meer mensen op die zich ‘HSP’ noemen. Gevoeligheid werd door dat boek namelijk in één klap gepromoveerd van lastige eigenschap naar een absolute pre. Je bent geen verlegen, overgevoelig typje, maar een Hoog Sensitieve Persoon. Dat klinkt een stuk lekkerder.
Ook Susan Marletta-Hart, de Hollandse Aron, schreef een aantal boeken over hooggevoeligheid. Ook zij ziet het als een gave die we moeten koesteren. Maar gave of niet, sensitief zijn heeft nadelen. HSP’ers zijn gevoeliger dan anderen voor zintuiglijke prikkels, sferen en stemmingen van anderen en raken daardoor eerder vermoeid, uit balans en ‘weg van zichzelf’. Vandaag gaan we leren meer bij onszelf te blijven en te ‘aarden’.
Hara als centrum van onze intiuïtie
Volgens Marletta-Hart kunnen we dit leren door contact te maken met onze hara. Hara is Japans voor buik, en we kunnen hem dus zo’n drie vingerbreedtes onder onze navel vinden. ‘De hara is het dragende midden van de mens,’ legt ze uit. ‘Het is onze brandstoftank die we kunnen vullen met eigen energie. Het is het centrum van onze intuïtie.’
We gaan onze hara ontdekken terwijl we in kleermakerszit kleine rondjes om onze as draaien. ‘Sorry, maar mag die klok alsjeblieft weg? Ik word gek van dat getik!’, zo verwoordt een van de cursisten een typisch probleem van HSP’ers: overgevoeligheid voor geluid. De groep begint te lachen; we stoorden ons allemaal aan de klok. Als die verwijderd is, moeten we proberen elkaar om te duwen. Als we onze aandacht in de hara hebben, zouden we een stuk steviger moeten staan.
Herkenning
Mijn hara vind ik niet, maar dat deert niet. De kracht van de workshop zit hem wat mij betreft vooral in de gesprekken met de andere cursisten. Gevoeligen onder elkaar. Hoewel ik van tevoren wat bang was voor een kleffe ‘o wat zijn we geweldig en sensitief’-sfeer, blijkt dat niet het geval. Wat ik zie zijn mensen die al heel lang worstelen met hun gevoeligheid. Die soms zijn vastgelopen in een burn-out of depressie. En het over het algemeen helemaal niet leuk vinden om zo sensitief te zijn. We willen dolgraag contact met anderen, maar het wordt ons snel te veel. We willen gastvrij zijn, maar kunnen anderen niet te lang in onze omgeving verdragen. Onze gevoeligheid wordt soms geïnterpreteerd als arrogantie, omdat we ons overprikkeld terugtrekken. We wisselen tips uit voor verschillende problemen. Marletta-Hart heeft altijd oordopjes bij zich om geluiden van het verkeer te dempen. Sommigen van ons verzinnen smoesjes om zich te kunnen terugtrekken, gaan een uur op de wc zitten, of doen niet open als er wordt aangebeld. Toch lijkt eerlijk en duidelijk zijn over onze behoeftes en beperkingen nog de beste strategie.
Rescue-kit
Niet alle HSP’ers zijn stille, introverte mensen. In de groep zitten nog een paar mensen zoals ik, die voortdurend heen en weer geslingerd worden tussen twee extremen. Uit een persoonlijkheidstest kwam ooit dat ik een bovengemiddelde behoefte heb aan activiteit, afwisseling en spanning, maar ook een bovengemiddelde behoefte aan rust en geborgenheid. Een score die volgens die test maar zelden voorkomt. Ik herken mezelf er echter volledig in; ik sta voortdurend met één voet op het gaspedaal, en met de andere op de rem. De sensatiezoekende HSP, noemde Elaine Aron deze mens. Verveling en overbelasting liggen elk aan een andere kant van mij voortdurend op de loer. Er komt geen oplossing, maar het is al fijn eens een paar mensen te ontmoeten die dat herkennen.
We eindigen de dag met het maken van een ‘rescue-kit’. Wat helpt als we ons overprikkeld voelen? Voor elk zintuig moeten we één ding kiezen. Mij helpt het de natuur te zien, te horen en te ruiken, warme soep te eten en te knuffelen met mijn katjes. Met de suggestie van de groep om me aan te melden voor Boer zoekt vrouw en een setje oordoppen van Susan Marletta-Hart trek ik gewapend de overweldigende stad weer in.
[/wpgpremiumcontent]