Opruimen voor ADHD’ers

Een lichte woonkamer vol vrolijk blauw gebeitste meubels. Voor de serredeuren een uitnodigend grote eettafel, bloemen op het tafeltje bij de bank, en in de hoek naast de piano een stoere Fender-basgitaar. Terwijl bewoonster Marieke Roderven haar zelfgebakken rabarbertaart aansnijdt, kijkt Anne von Zboray aandachtig om zich heen. ‘Dit valt ontzettend mee,’ zegt ze dan. ‘Ja, gelukkig hebben we grote kasten,’ antwoordt Marieke Roderven.

Achter in de kamer lacht zachtjes Fred Roderven, Mariekes man. Maar hij zegt nog even niets. Het is vooral voor hem dat Anne vandaag hier is, en hij is er merkbaar nog niet helemaal uit of hij dat fijn vindt of een verschrikking. Want straks zal Anne zíjn kamer zo aandachtig bekijken. De zolderkamer die bedoeld was als plek waar hij in alle rust bezig kon zijn met muziek, maar waar in de praktijk hooguit ruimte is om met ingetrokken buik achter de computer te kruipen.

‘We gooien er nu alles neer wat beneden in de weg ligt,’ heeft Marieke in een voorgesprek al opgebiecht, ‘het is er toch al een rommel.’ Anders gezegd: wat in de woonkamer prima onder controle lijkt, kookt op zolder met dubbele kracht over.
‘We slagen