Het EQ van Robert Kranenborg

Het is Robert Kranenborg (52) vanmiddag niet meer aan te zien, maar vanochtend heeft hij een stevige teleurstelling moeten verwerken. Niet Vossius, maar Vermeer, het restaurant van zijn voormalige pupil Pascal Jalhaij, heeft dit jaar de felbegeerde tweede Michelinster gekregen. Halverwege het gesprek wordt hij er weer bruusk aan herinnerd, als zijn chef patissier komt binnenstormen: ‘Verdomme!’, roept de patissier met trillende lippen. ‘Ik hoorde het net. Waarom Pascal wel en wij niet?’ Kranenborg blijft rustig en brengt zijn woedende medewerker tot bedaren. ‘We zijn pas een dik jaar bezig’, sust hij, ‘en dat is te snel voor een tweede ster. Onze beurt komt nog.’

Als chef-kok van La Rive, het restaurant van het Amsterdamse Amstelhotel, had Robert Kranenborg al twee Michelinsterren bij elkaar gekookt. Maar toen hij een paar jaar geleden besloot om voor zichzelf te beginnen, was hij weer terug bij af. Geen restaurant, geen sterren, maar wel eindelijk eigen baas. Gelukkig kreeg Vossius bij de opening één ster, ‘op mijn blauwe ogen’, lacht Kranenborg, ‘want we hadden nog niets laten zien.’ Natuurlijk, hij is ambitieus en wil ooit nog eens die derde ster bemachtigen, maar de werkelijke reden voor

Log in om verder te lezen.