‘Toen ik 4 was, overleed mijn moeder aan kanker,’ vertelt Ellen Dreezens (39). ‘Het was een grote schok voor iedereen, is me verteld. Ik kan me er niets van herinneren; ik was te jong. Ik weet wel dat mijn broertje en ik vaak bij onze oma of tante logeerden om mijn vader te ontlasten. Ook waren we vaak bij een buurvrouw die elke zondag met ons ging zwemmen zodat mijn vader kon uitslapen. Het was fijn op die andere adressen, maar ik herinner me ook de heimwee. Als mijn vader er niet was, huilde ik mezelf in slaap. Ik was bang dat hij ook niet meer zou terugkomen.’

Rouwverwerking bij kinderen, hoe kun jij helpen?

Voor kinderen is het begrip 'dood' moeilijk te begrijpen, vooral wanneer ze ermee geconfronteerd wor...

Lees verder
Log in om verder te lezen.