Hij was een uiterst aimabele overbuurman. Iedereen in de straat in het Noord-Hollandse dorp hield van hem, een grote Indische man met een dikke buik die heerlijke rijsttafels kon koken. Hij had een respectabel beroep: leraar Nederlands op de regionale scholengemeenschap.
Mark van den Heuvel (38) kende de overbuurman al zo lang hij zich kon herinneren. Zijn ouders beschouwden ‘buurman’ als naaste familie. Elke dag pendelde Mark trouw naar de overkant met de krant of de leesmap, of om thee te drinken. Hij werd er kind aan huis. Buurman had interessante boeken over de oorlog, mooie modeltreinen, en als enige in de straat een computer.
Op een dag zat Mark, hij was 9, boven in buurmans studeerkamer een computerspelletje te doen. ‘Hij kwam naast me zitten. Dat deed hij wel vaker, maar nu legde hij zijn hand op mijn knie.’ Mark vertelt het nu kalm, maar zijn gezicht is gespannen. ‘Ik voelde meteen dat het fout was, maar zei niks. Ik zie het allemaal nog voor me alsof het gisteren is. Het klokje in de vensterbank geeft 17:05 uur aan, ik ga stug door met het spelletje en met het gesprekje dat buurman en ik daar over hebben. Langzaam glijdt zijn hand