Wat was uw beste beslissing?
‘Dat is de allermakkelijkste vraag die je me kunt stellen: uiteraard dat ik man ben geworden. Het heeft wel mijn hele leven geduurd voordat ik zover was. Als meisje had ik op een bepaalde manier al door dat er iets anders was aan mij. Het liefst droeg ik de kleren van mijn broer, dan had ik het gevoel dat ik er fantastisch uitzag. In meisjeskleren vond ik mezelf er belachelijk uitzien. Nog kan ik de onmacht voelen omdat ik op school moest breien en niet met de jongens mee mocht timmeren. Ik heb toen succesvol actiegevoerd om dat te veranderen. Maar echt woorden geven aan al die dingen kon ik niet: ik wist niet wat er dan precies met me was. Het woord transseksualiteit kende ik niet, dat hoorde je in mijn jeugd nooit.
Het opmerkelijke is dat je vroeg of laat toch altijd op de informatie stuit die je nodig hebt. Dat was ook hiermee: op een bepaald moment, ik weet niet meer precies hoe oud ik toen was, liep ik toevallig langs een tv-toestel en hoorde ik op die tv praten over “Casablanca” en “verandering van geslacht”. Meteen voelde ik dat het over
