Ik was een ongewenst kind (2)

Beste W. de Zwart,
Ongewenst zijn en dat regelmatig te horen krijgen maakt dat je het liefst wilt dat je moeder eeuwig brandt in de hel en dat er nooit vergeving is. Is je moeder gemeen? Dat kan, er bestaan gemene moeders, maar er bestaat ook sadisme van kinderen tegenover ouders die ze willen straffen.

Waarom een moeder haar afgewezen dochter per se wil zien kan verschillende redenen hebben, zoals: het geldt niet meer met het ouder worden en het kind is juist speciaal geworden omdat er zo’n intense ambivalente relatie mee is ontstaan. Boosheid bindt het best! Of: de moeder voelt zich oud, eenzaam en misschien machteloos en doet een claimend beroep op een kind waarvan ze weet dat het zonder die claim niet lukt haar naar zich toe te krijgen omdat het kind niet van haar houdt.

Bedenk bij dit alles: de moeder in ons hoofd is meer de moeder van vroeger, uit onze kinderjaren, dan de moeder van vlees en bloed. Ons beeld is slechts een subjectieve en vaak vervormde afspiegeling van de realiteit, het is vooral onze innerlijke werkelijkheid.

Lastig bij het bevredigend beantwoorden van dit soort vragen is dat de vragen vaak op elkaar lijken, maar de vragers allemaal verschillend zijn. Ieder leven is een individuele weg. Uitzoeken hoe het bij jezelf precies zit is een lange weg die meestal niet zonder hulp lukt.

Vriendelijke groet,

Iki Freud

Iki Freud (1937) is psychoanalytica in Amsterdam. Ze was jarenlang als psycholoog en psychoanalytica verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. Op dit moment is ze vrijgevestigd psychotherapeut.

Haar belangrijkste Nederlandse publicaties zijn:

• Electra. De moeizame relatie tussen moeders en dochters. Rainbow Pockets
• Electra. Het drama van de moeder dochterrelatie. Van Gennep
• Mannen en moeders, De levenslange worsteling van zonen met hun moeders,
  Rainbow Delphi