Ik zorgde voor mijn broers en zussen

Beste Julia,
Dank je wel voor de moeite die je nam om zo’n uitgebreide brief te schrijven. Het is indrukwekkend om te constateren hoe een kind er toe komt om zoveel zorg te hebben, vroeger en nu nog. Ik ben onder de indruk van dat meisje wat woedend naar haar kamertje ging om de spanningen af te reageren.

Verder zie ik een vader die zich een slag in de rondte werk om het hoofd boven water te houden en een moeder die het leven niet aan kan. Moeder is een kwetsbare vrouw, van aanleg of de geschiedenis heeft haar zo kwetsbaar gemaakt. Het lijkt zo eenvoudig dat een oudste kind dan de zorgen over neemt maar de inzet is genereus en onvoorwaardelijk: zij zorgt gewoon.

Waar je echter niet om heen kan is dat je ook de rekening van dit alles gepresenteerd krijgt. Je komt niet aan je eigen leven toe. Het is een heel eenzame jeugd die je beschrijft, zonder knuffels en kusjes vóór het slapengaan, terwijl jij ze zo verdiende.

Waar ik benieuwd naar ben is of er ooit iemand geweest is die dat zag en je daar een compliment voor gaf. Maar buiten dat is het voor een jong meisje een veel te zware taak. Wanneer je ouder wordt dan wil je de vrijheid, je eigen levensruimte veroveren. Het verbaast me niets dat voor jou het zwerversleven een aanlokkelijke optie was, dat was pas vrijheid: je nergens aan gebonden voelen en de wereld voor jezelf te hebben.

Het wordt nu tijd dat je je leven gaat inrichten zoals jij dat wil. Ook al niet gemakkelijk want je bent ondertussen wel een beetje kwijt geraakt om te weten wát je nu eigenlijk wil. Probeer eens te bedenken wat je uit je zelf voor deze moeder, waar je ook van houdt, wil doen. Hoe moeilijk het ook is, weet dat je op de goede weg bent wanneer jij je eigen levensvoorwaarden leert kennen. Ik kan me zelfs voorstellen dat je een paar keer met iemand praat om deze, ogenschijnlijk wat verborgen, weg te vinden.

Verder lijkt het mij redelijk dat je jouw broers en zussen mobiliseert om wat zorg van je over te nemen. Zij zijn inmiddels ook volwassen en daarmee medeverantwoordelijk voor het reilen en zeilen van iedereen in het gezin.

Tot slot denk ik dat je ondertussen een beetje op de goede weg was, totdat je zus ziek werd, dan komen alle oude patronen weer in vol ornaat terug. Dat mag niet alleen op jouw schouders terechtkomen. De onderlinge betrokkenheid kan voor jou een enorme steun in de rug zijn.

Ik wens je veel sterkte, maar misschien ook een beetje zwakte toe. Geef je over aan je eigen leven.

Je verdient het, meer dan wie ook.

Met vriendelijke groet,
Wim van Mulligen

Wim van Mulligen is psycholoog en psychotherapeut en heeft een eigen therapiepraktijk te
Voorschoten.

Neem een kijkje op zijn sites:

• www.lerenoverleven.org Leren over leven, contextueel trainer van hulpverleners en therapeuten
• www.orthoconsult.nl Ortho Consult, contextueel trainer van intern schoolbegeleiders en leerlingbegeleidersMeer lezen?
• Leren over Leven in loyaliteit, M. Michielsen, W. van Mulligen, L, Hermkens, Acco, Leuven/Voorburg
• Tussen thuis en School, W. van Mulligen, P. Gieles, A. Nieuwenbroek, Acco, Leuven/Voorburg
• Contextueel Leidinggeven in het onderwijs, A. Nieuwenbroek, P. Gieles, W. van Mulligen, Acco, Leuven/Voorburg (te verkrijgen: Ortho Consult, Hofstad 14, 5296 NK Esch)
• Kleine Psychologie voor School, W. van Mulligen, A. Nieuwenbroek, I. Mijland, Quirijn, Esch, (verschijnt in november 2009)