Vanwege mijn levenservaring maken veel mensen gebruik van mijn kennis, zorg en aandacht. Ik geef dat graag maar raak daardoor ook op den duur oververmoeid. Ik heb moeite met het stellen van grenzen, als ik zie hoe moeilijk mensen het hebben. Hoe zorg ik dat ik tijdig mijn grenzen aangeef?
Fijn dat je zoveel mensen in je omgeving kunt steunen. Kennis, zorg en aandacht, die je graag geeft. Maar hoe graag je dát ook doet, jouw toewijding mag niet ten koste gaan van jezelf. Vandaar dat je ook heel terecht tijdig je grenzen wilt aangeven. Met een empatisch – begripvolle – assertieve opstelling moet dat zeker wel lukken.
Om te beginnen, vraag jezelf af wat je aankunt, hoeveel uren je moeiteloos kunt reserveren voor andermans leed/verdriet, hoeveel mensen je per week kunt steunen, naar hoeveel verhalen je kunt luisteren zonder dat je daardoor oververmoeid raakt.
Heb je dat eenmaal helder voor de geest, dan is het belangrijk dat je niet over je limiet heengaat. Dat kun je doen door vriendelijk te zeggen: ‘Ik wil je heel graag steunen/naar je verhaal luisteren. Zal ik overmorgen/volgende week donderdag een kop koffie bij je komen drinken, dan kunnen we het er in alle rust over hebben’. Wees daarbij bedacht op grensoverschrijdend gedrag. Je omgeving zal er wellicht even aan moeten wennen. Maar laat je zeker niet overrompelen.
Houd de uren die je voor een ander wilt reserveren in eigen hand. Alleen jij gaat over jouw agenda/daginvulling. Met consequent handelen, zonder jezelf te verdedigen, te excuseren, een gedetailleerde verklaring te geven, kun je enerzijds een ieder met raad en daad bijstaan zonder dat je jezelf teveel hoeft weg te cijferen.
Duikelaartje, ik wens je voor 2008 een ontspannen en liefdevol jaar. Een jaar waarin je het juiste evenwicht weet te bereiken tussen aandacht voor jezelf en aandacht voor een ander.
