Ik help mijn ouders dagelijks op alle fronten. Ze zijn oud en gaan fysiek enorm achteruit. Daarnaast heb ik ook gewoon een baan. Laatst heb ik aangegeven dat het te veel voor me wordt. Dat werd een fikse ruzie en ze hebben me weggestuurd.
FAMILIE- EN RELATIETHERAPEUT GERRIE REIJERSEN VAN BUUREN:
Ik schat in dat je ouders behoorlijk met zichzelf en misschien ook wel met elkaar in de knoop zitten. Dat zij worstelen met hun steeds grotere beperkingen en hun naderende levenseinde. Wat hun overkomt, lijken ze op jou af te reageren.
Het helpt als je de kritiek en afwijzing van je ouders niet persoonlijk opvat. Verwacht van hen geen begrip voor jouw investeringen, dat ligt niet meer in hun vermogen. Besef dat deze mensen oud zijn en dat hun levenseinde in zicht is. Na hun dood moet jij ermee leven hoe je er voor hen bent geweest. Bedenk daarom wat je wilt en kunt doen, doe die dingen en laat het daarbij. Vind je het moeilijk om het na die ruzie nog op te brengen, besef dan dat zij vroeger ook in jou hebben geïnvesteerd. Met deze volwassen houding blijf je jezelf trouw en hoef je jezelf later nooit iets te verwijten. Misschien is er ook thuiszorg of andere zorg nodig. In overleg met je ouders kan hun huisarts of het WMO-loket bij de gemeente daar een bemiddelende rol in spelen. Ik hoop dat je vrienden hebt bij wie je steun kunt vinden of kunt uithuilen. Zoek hen op.
