Mijn moeder, die al vijftien jaar weduwe is, kan zichzelf niet vermaken. Ze voelt zich eenzaam maar doet daar niets aan. Ik leid een druk leven met een gezin en een baan, maar als ik vrij ben voel ik me verplicht om naar haar toe te gaan. Uit frustratie eet ik mezelf vol en daardoor voel ik me nog verdrietiger. Hoe kom ik toch van dat knagende schuldgevoel af?
Deze rolverdeling tussen u en uw moeder is vermoedelijk langzaam zo gegroeid in de afgelopen vijftien jaar. Dat is niet makkelijk te veranderen. Het is dus moedig dat u meer ruimte voor uzelf wilt creëren.
Omdat uw moeder zelf weinig initiatief neemt, kunt u haar helpen aan gezelschap in haar eigen omgeving door eerst enkele keren met haar mee te gaan. Buurthuizen bieden veel activiteiten, soms zelfs speciaal gericht op weduwen. Daar kan ze mensen ontmoeten om dingen mee te doen. Vertel haar eerlijk dat u minder bij haar komt omdat uw leven te druk is, en dat u haar wilt helpen een eigen kennissenkring op te bouwen.
Het zal moeilijk worden uw moeders wensen te weerstaan. Bovendien moet u uw eigen plichtsgevoel het hoofd leren bieden. Uw eetgedrag geeft me het idee dat u emoties eerder wegdrukt dan ze te verduren of op te lossen. Neem de tijd om uzelf te helpen die frustraties aan te pakken, en aarzel niet daar hulp bij te zoeken.