Hoe kan ik mijn chronische ziekte accepteren?

Hoi Annet,
Ik werd boos toen ik je vraag las. Boos omdat ik dat syndroom echt iets belachelijks vind. Het is een rotziekte die niemand verdient en waar je inderdaad dus nooit meer vanaf komt. Het blijkt maar weer dat rechtvaardigheid niet bestaat.

Ik hoop dat je mijn boosheid deelt en eigenlijk hoop ik (raar genoeg) dat je ook verdrietig bent. Waarom zul je denken? Nou omdat het gewoon een ongelooflijke rotsituatie is! Dit is iets waar je vreselijk van mag balen en waar je keihard om mag huilen, zeker ook omdat je het net pas gehoord hebt.

We schieten al snel in de oplossingsmodus als we een probleem tegenkomen. Ik zeg weleens tegen cliënten: De oplossing is dat er geen oplossing is.

Dit is gewoon klote en dit mag je dus gewoon klote vinden, klaar. Het belangrijkste advies dat ik je wil geven is dus: Gun jezelf je boosheid, verdriet en pijn. Zoek steun (zowel fysiek als mentaal) en neem de tijd om dit rotnieuws goed te verwerken. Je hoeft je pijn, verdriet en boosheid niet te verbloemen, laat staan op te lossen.

Wat wens ik je enorm veel sterkte toe.

Vriendelijke groet,
Gijs Jansen