Er ligt een vrolijk kleedje op tafel, er is koffie, thee en taart en iedereen babbelt met elkaar. Alleen de entourage van dit gezellige feestje is een beetje vreemd: we zitten in de laboratoriumkelder van de Universiteit van Amsterdam. Overal om ons heen staan computers. Over een stoel hangt een badmuts waar gekleurde snoertjes uit komen, in de hoek staat een stellage met een constructie waarop een hoofd onbeweeglijk kan rusten. Meneer Vis (75) heeft er net een uur in gezeten terwijl hij een computertaakje deed. Zijn kin is nog steeds een beetje rood. Maar vervelend was het niet, zegt hij.

Van Nieuwkerk is hier net als de andere ouderen aanwezig voor het SeniorLab, een onderdeel van de afdeling psychologie waar onderzoek wordt gedaan naar veroudering van mentale processen zoals het geheugen, aandacht en snelheid. Bijzonder is dat de onderzoekers van het SeniorLab zich richten op ­gezonde veroudering en niet op achteruitgang van geestelijke functies als gevolg van ouderdomsziektes als alzheimer en parkinson. Tineke van der Linde, coördinator van het SeniorLab: ‘Natuurlijk zijn ­wetenschappers nieuwsgierig naar het hoe en wat van het zieke brein. Dat zijn wij ook. Maar over kwakkelende hersenen kun je pas iets verstandigs zeggen als je

Log in om verder te lezen.