Het is een gekke gewaarwording: via een onbeduidende deur in een ziekenhuisachtige gang op de campus van Wageningen Universiteit & Research stap ik een ruime, lichte koffiebar binnen. Type goede bedrijfskantine, met een imposant espressoapparaat, maar ook broodjes, salades en soepen. Het ruikt zoetig, naar muffins, en op de achtergrond klinkt het gebruikelijke caférumoer. Schijn bedriegt: ik ben niet een café, maar een levensgrote kijkdoos binnengestapt. Acht beamers projecteren een illusie rondom op de muren. Het geroezemoes komt uit speakers en de muffingeur komt uit een flesje en wordt verspreid door een machine in het plafond.

Log in om verder te lezen.