Het is al zo’n twintig jaar geleden, maar als ik eraan terugdenk, voel ik nóg die ene handdruk van mijn oom. Die middag hadden we uitgebreid gepraat over het leven en bij het weggaan gaf hij me een langere, stevigere handdruk dan normaal, waarbij hij me aankeek met lieve ogen.
Wauw, wat een enorme opsteker. Een geweldig gevoel dat hij met geen duizend woorden had kunnen opwekken, golfde door me heen. Ik bewaar die handdruk in mijn laatje met favoriete herinneringen. Aangeraakt worden is (meestal althans, maar daarover later meer) heerlijk en heeft diep effect op ons.