Een baby is nog maar een paar maanden oud en er komen al grappige geluidjes uit. Eerst nog wat kirrende eh’s en ah’s, maar al snel volgt het bekende ‘dada’ en ‘baba’. En dan, op een mooie dag, is daar het eerste woordje: vaak ‘mama’, maar ‘kikker’ kan ook.
In hun enthousiasme schrijven ouders (bij hun eerstgeborene) elk woord op dat hun kind uitbrengt. De eerste tien woorden zijn om nooit meer te vergeten. Daarna volgen in hoog tempo de volgende honderd en duizend woorden, en van de ene op de andere dag – zo lijkt het – spreekt het kind in mooie volzinnen: ‘Waar tanken tankauto’s eigenlijk?’ en ‘Als ik later groot ben, dan word ik balletdanseres.’
Grote stappen
De taalsprongen die kinderen de eerste jaren maken, zijn groot. Tot ongeveer het zesde jaar wordt de basis van de taal gelegd. Daarna begint het bijschaven, een proces dat minstens zo belangrijk is. De een neemt deze stappen wat sneller dan de ander, maar de volgorde is bij alle kinderen en in alle talen gelijk.
In die taalontwikkeling zijn vier belangrijke aspecten te onderscheiden. De fonologische ontwikkeling (de klanken die een kind maakt), de semantische ontwikkeling (de betekenis