Houden wij onszelf nog bij?

Snelheid van leven

Nog voor de wekker gaat springt ze uit bed, grist haar kleren bij elkaar en terwijl ze een snelle douche neemt, stelt ze in gedachten de maaltijd voor die avond samen. Onderweg naar de auto propt ze haar kinderen een boterham in de mond, zet ze af bij de crèche en rijdt in vliegende vaart naar kantoor, ondertussen enige telefoontjes plegend met haar mobiele telefoon. Aangekomen op het werk checkt ze met haar jas nog aan haar e-mail, terwijl ze haar spullen bij elkaar zoekt voor de vergadering. Een willekeurige ochtend uit het leven van een gemiddelde Nederlander. We hebben haast, we moeten rennen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Vooral in de steden gaat het leven razendsnel.

Hoe snel leven wij eigenlijk, vroeg de Amerikaanse psycholoog Robert Levine zich af. En wat voor consequenties heeft het snelle leven voor ons welzijn? Steeds vaker worden stress, burn-out, depressie en egocentrisme aangewezen als de negatieve consequenties van onze haast. En steeds harder klinkt de roep om onthaasting, sabbatical years, downshifting en loungen op zondagmiddag. Is ons levenstempo inderdaad funest voor ons levensgeluk en onze gezondheid? En klopt het beeld dat wij hebben van zuidelijker volken die,