Snowboardster Bibian Mentel moest haar rechteronderbeen laten amputeren wegens kanker.
‘Ik hoorde bij de tien beste snowboardsters ter wereld en trainde voor de Olympische Winterspelen van 2002 toen ik de enkelbanden van mijn rechtervoet scheurde. Ik kreeg fysiotherapie en nam rust, maar de enkel bleef pijnlijk.
Mijn fysiotherapeut stuurde me naar het ziekenhuis. Ik bleek een tumor in mijn enkelbot te hebben. Mijn eerste reactie was: vervelend, maar wanneer kan ik weer op mijn snowboard staan? Ik kreeg een botsparende operatie. Helaas was de tumor na vier maanden weer terug.
Tot dat moment was ik nog bezig om in vorm te blijven voor de Olympische Spelen. Opeens drong tot me door dat mijn snowboardcarrière voorbij was. Dat was heel heftig, mijn leven stond in het teken van snowboarden. Na een paar dagen heel veel huilen en praten heb ik mijn doel bijgesteld. Van “naar de Olympische Spelen” werd het “weer gezond worden”.
Al gauw bleek dat de tumor ook in het botvlies zat. De arts stelde me voor de keus: mijn onderbeen behouden, met het risico dat de tumor opnieuw zou terugkeren, of amputeren. Uiteindelijk koos ik voor het leven, dus voor amputatie.
Ik heb heel bewust afscheid genomen van mijn been. Toen ik naar het ziekenhuis ging, was ik heel rustig. Maar vlak voor de operatie raakte ik in paniek. Ik had de keuze rationeel gemaakt, maar nu zei mijn lijf plotseling nee. Huilend en trillend werd ik naar de OK gebracht.
De eerste dag heb ik alleen onder de dekens gevoeld waar mijn been ophield. Ik schrok. Voor mijn gevoel was het veel te kort. Pas na een dag durfde ik te kijken. Het was onwerkelijk om geen onderbeen meer te hebben. Ik heb erg moeten wennen. Maar al gauw bleek dat ik met een prothese eigenlijk alles weer kon. Vier maanden na de amputatie stond ik alweer op een snowboard. En zeven maanden erna won ik een wedstrijd op het NK. In de eerste bocht viel ik, maar ik krabbelde op en ging door. Iedereen was in tranen toen ik als eerste over de finish kwam.
Met mijn stichting, de Mentelity Foundation, probeer ik nu mensen met een beperking te enthousiasmeren voor sport. Je hoeft geen genoegen te nemen met rolstoeldansen. Met een beperking kun je zoveel méér.’
