Ze zijn goed in onderhandelen, hebben bijna nooit conflicten met collega’s, maken het vaakst promotie en komen snel terecht in leidinggevende posities. We hebben het hier over ‘self-monitors’: mensen die feilloos aanvoelen hoe ze zich in uiteenlopende situaties moeten gedragen en die moeiteloos met allerlei mensen omgaan. Een handige eigenschap, die vooral op werkgebied veel oplevert.
Maar níét in de liefde, zo blijkt. Onderzoekers van de Northwestern University in Illinois kwamen erachter dat ‘self-monitors’ meestal niet zulke bevredigende liefdesrelaties hebben en weinig betrokken zijn bij hun partners. De reden: doordat ‘self-monitors’ zo gewend zijn zich aan te passen, laten ze hun ware emoties en persoonlijke problemen niet zien en houden zich vaak op de vlakte, met als gevolg dat ze nooit echt close kunnen worden met hun partner. Ongenoegens over de relatie uiten ze niet, omdat ze denken dat de relatie wordt beschadigd als er ruzie zou komen.
Beter af zijn de mensen die laag scoorden op ‘self-monitoring’: doordat ze zichzelf laten zien, hebben zij weliswaar meer conflicten in hun relatie, maar zijn ze veel intiemer met hun partner. Daardoor zijn ze tevredener over hun relatie en ervaren ze meer betrokkenheid.
Northwestern University, februari 2008
