Interesse tonen, hulp aanbieden, royaal complimenten uitdelen, vriendelijk en attent zijn: dáár word je gelukkig van. Dat je er anderen ook blij mee maakt is een leuk neveneffect.
Maar stel nu dat je besluit om drie keer per dag iets aardigs te doen voor anderen om zo gelukkig te worden. Je hebt er helemaal geen zin in, maar je zet je eroverheen want het staat in je zelfhulpboek.
Je wilt je beter voelen en dat moet kennelijk zó; nou, vooruit dan maar. Telt het dan ook, als je het op die manier doet? Verandert er dan iets? Word je gelukkiger als je stiekem alleen maar aardig doet om er zelf beter van te worden?
Ik vermoed dat het antwoord ja is: je kunt het gewoon faken. Je moet het wel met overtuiging aanpakken; het werkt niet als je een omaatje op straat aanbiedt haar boodschappen te dragen op een zo knorrige toon dat ze denkt dat je er met de boodschappen vandoor wilt. Je moet je even boven jezelf uittillen en doen alsof je erin gelooft.
Door je gedrag verandert er iets in de wereld om je heen, en dat kaatst terug. Het omaatje denkt: ‘Goh, wat aardig’ en ze is blij en lacht je vriendelijk toe. Je voelt haar dankbaarheid dat er nog zulke attente mensen bestaan.
De chagrijnige caissière klaart op als je een vriendelijk praatje met haar maakt. Je collega heeft er weer zin in doordat je hem steunt en heel lief zijn ego oplapt na een blunder.
Door aardig te doen beïnvloed je de mensen om je heen. Je zet een nieuw verhaal in gang. Je zorgt ervoor dat de dag een beetje anders verloopt dan wanneer je niks gedaan had; je raakt mensen. En hun reacties raken jou weer.
Al doende ga je er vanzelf in geloven, want je ervaart het effect. Je maakt contact. Voor je het weet, weet je niet eens meer waarom je er geen zin in had.
Ik denk dat aardig doen hierdoor anders werkt dan andere vormen van doen alsof; bijvoorbeeld als je te afhankelijk bent van je geliefde en dan gaat doen alsof je heel onafhankelijk bent. Zogenaamd andere afspraakjes maken, zogenaamd heel druk bezig zijn en geen tijd hebben om te bellen, maar ondertussen de hele tijd kijken of ‘hij’ al belt.
Door het te faken word je helemaal niet echt onafhankelijk, en als het een beetje tegenzit heeft de geliefde het niet eens in de gaten en ben je nog verder van huis. Of denk aan orgasmes faken.
De kans dat dat leidt tot een echt orgasme lijkt me nihil. Of doen alsof je iets snapt terwijl je het niet snapt: dat leidt er juist toe dat je niks kunt vragen en het dus nooit gaat snappen.
Alleen bij doen alsof je aardig bent is het anders. Daar word je écht aardig van, en blij. Doen dus.
