1. Tegen wie kijkt u op?
‘Hmm… tegen iemand opkijken impliceert dat je denkt dat je daar zelf nooit gaat komen, of dat je graag wilt dat je daar gaat komen, en dat heb ik eigenlijk nooit zo. Het hele gedoe met signeren van mijn boeken vind ik bijvoorbeeld al tamelijk absurd: geef ik een lezing, staat daar in de pauze een rij mensen die een krabbeltje van mij willen – een heel lelijke handtekening overigens – alsof dat hun exemplaar van mijn boek meer waarde zou geven.
Eind vorig jaar was er ook zoiets: voor een nieuwe tv-serie was ik met een cameraploeg aan het filmen in de Kaukasus, en daar kwam ik er na 38 dagen opeens achter dat mijn collega’s al die tijd niet tegen mij hadden durven ingaan. Ik vind dat een ongezonde situatie, het is schadelijk voor het programma als je niet je mening tegen elkaar zegt.
Nu ik bekend ben, lijkt het wel alsof mensen elk voorstel dat ik doe ineens fantastisch vinden. Als ik vandaag naar een uitgeverij zou stappen en zou zeggen: “Ik wil een boek schrijven over homoseksualiteit in Algerije in 1830”, zouden ze meteen roepen: “Geweldig idee! Gaan we doen!” Terwijl ik juist iemand
