Zorgen voor mijn ouders?

Dag A.,
Uw angst om afscheid te nemen van uw therapeut, kunt u het beste bespreken met uw therapeut. Zij kan u daarbij helpen, ook met uw vraag welke vorm uw hechtingsstoornis vorm heeft gekregen.
U schrijft dat u voor uw gevoel er alleen voor komt te staan, als u geen gesprekken met uw therapeut meer heeft. Gelukkig hebt u een lieve vriend; u kunt vast met hem veel delen, ook dit gevoel van alleen zijn. Anders kunt u uw systeemtherapeut vragen u beiden daarbij te begeleiden.

Uw vraag over ver of dichtbij uw ouders wonen, is eigenlijk een vraag over: geef ik mijn ouders voldoende zorg en misschien ook wel de vraag: hoe kan ik voor hen zorgen en tegelijkertijd mijn zelfstandigheid bewaken. Zelfstandigheid verkrijgt u niet door verder weg te gaan wonen. Wel door onder ogen te durven zien hoeveel hulp uw ouders nodig hebben en van u vragen, hoeveel hulp zij van buiten kunnen krijgen en hoeveel hulp u zelf vindt, dat u hen zou moeten geven.

Als enig kind heeft u helaas niet de mogelijkheid met broers en zusters te overleggen over de zorg en aandacht voor uw ouders. U kunt wel bij uw ouders aankaarten dat u met deze vragen zit en dat u graag met hen wil bekijken welke hulp er voorhanden is. Zij zeggen het wellicht niet hardop, maar zij zullen zeker uw zorg waarderen.
Vriendelijke groet,
Else-Marie van den Eerenbeemt en Nelly Bakhuizen

• Else-Marie van den Eerenbeemt is familietherapeut, specialist familieverhoudingen, docent Voortgezette Opleidingen aan de HvA/ProEducation, publicist en onderzoeker op het gebied van de ouder-kind relatie. Else-Marie schreef o.a. het boek De liefdesladder, over liefde en familiegeschiedenis.
• Neem ook een kijkje op haar site: www.else-marie.nl