Ik wil mijn moeder niet meer zien

Beste Helmi,
Het gezin waarin ik ben opgegroeid had een tamelijk streng protestants-christelijke signatuur. Mijn moeder was degene die de leiding had in het bewaken van de waarden en normen. De kinderen zijn tot haar verdriet een andere weg gegaan, de jongste uitgezonderd.

Op mijn 55ste heb ik nu een punt bereikt dat ik me bewust realiseer dat ik het contact met mijn moeder niet prettig vind. Ik mijd haar bij voorkeur. Het laatste jaar had ik vrijwel geen contact meer met haar. De directe aanleiding waren een aantal incidenten.

In de eerste plaats was er de weigering van mijn gelovige zus om haar dochter bij ons te laten logeren, omdat ons milieu niet geschikt zou zijn. Mijn moeder heeft in eerste instantie instemmend hierop gereageerd. Verder ontsloeg mijn moeder mij als haar hulp in allerlei administratieve klusjes die ik na de dood van mijn vader en op zijn verzoek voor haar ben gaan doen. Zo zijn er nog een aantal gebeurtenissen geweest die mij gekwetst hebben.

Voorheen trad er na een dergelijk incident een tijdelijke verkilling in het contact op en gingen we na verloop van tijd weer op dezelfde voet verder. Ik kan dat nu niet meer opbrengen. Ik zoek voor mezelf naar een andere houding waarin ik duidelijker aan haar laat zien wie ik ben en wat ik van bepaalde dingen vind.

Ik ben in feite boos op mijn moeder en denk dat als ik het contact weer zou herstellen de boosheid op ieder moment naar buiten kan komen. Ik voel behoefte om veel afstand van mijn moeder te nemen. Soms denk ik haar het liefste helemaal niet meer tegen te willen komen.
Graag uw reactie hierop.
Vriendelijke groet,
Jan Helmers