Mijn vriend (49) is wantrouwig naar andere mensen en wil weinig contact met mijn vrienden. Elk weekend gaan we naar zijn ouders, bij wie hij tot zijn 35ste heeft gewoond. Zijn ouders hebben een grote invloed op ons leven. Het is altijd: pas op voor dit, pas op voor dat. Hoe ga ik daarmee om?
Sommige ouders blijven voor hun kind zorgen omdat ze het ergens voor willen behoeden of iets gunnen waarvan zij denken dat dat het beste is. Of omdat ze het nodig hebben te blijven (ouderen). Dat lijkt het geval bij de ouders van je vriend.
Hij laat het zich welgevallen, denkend hiermee zijn ouders te geven wat ze nodig hebben. Hij is het kind dat klein moet (of wil) blijven. Zijn persoonlijkheidsontwikkeling richting volwassenheid is erdoor belemmerd, en daarmee zijn vermogen tot het hebben van een volwassen partnerrelatie. Toch verlangt je vriend daar wel naar en probeert hij de relatie met zijn ouders en die met jou met elkaar te verenigen.
Je hebt drie keuzemogelijkheden: er helemaal in meegaan, stoppen met deze relatie, of dit met je vriend bespreken. Willen jullie met elkaar verder, kies er dan voor om samen in therapie te gaan. Een onafhankelijke derde kan jullie helpen een volwassen partnerrelatie op te bouwen en de consequenties daarvan, in de relatie van je vriend met zijn ouders, bespreekbaar te maken.
